วิธีลัด ทำในใจให้ถึงภาวะของจิตที่บริสุทธิ์ - พุทธทาสภิกขุ

วิธีลัด ทำในใจให้ถึงภาวะของจิตที่บริสุทธิ์.

.

วิธีลัดๆ สั้นๆ ก็คือ...

การทำในใจถึงภาวะแห่งความบริสุทธิ์ของจิต

ซึ่งปราศจากการยึดถือโดยประการทั้งปวง 

แทนการทำในใจถึงสิ่งต่างๆ

อันเป็นที่ตั้งแห่งความยึดถือมากขึ้น ๆ 

.

ดังเช่น พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ตามทัศนะของตนเป็นตัวอย่าง 

การทำอย่างนี้เป็นการชำระจิตให้หมดจดจากสิ่งห่อหุ้มได้จริง ๆ. 

.

และ พระพุทธ พระธรรมพระสงฆ์ ตัวจริงก็มีความหมายถึง…

“ภาวะแห่งความบริสุทธิ์แห่งจิตอันนี้นั่นเอง”

.

ความปรารถนาแต่ในการพรากจิตออกมาเสียจากเครื่องห่อหุ้ม

ผูกพันทุก ๆ ประการ จึงเป็นความปรารถนาที่มีรากฐานแน่นแฟ้น 

และเป็นความปรารถนาที่บริสุทธิ์ยิ่งเสียกว่าความปรารถนา

ที่จะติดแน่นกันอยู่กับพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ 

ไม่ว่าโดยทัศนะไหนหมด. 

.

ในขั้นที่ไร้ศีลธรรมนั้น ไม่มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ 

ในขั้นที่มีศีลธรรมมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์. 

และในขั้นที่หลุดพ้นจากเครื่องพัวพันทั้งปวงนั้น 

กลับไม่มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อีก,

.

แต่เป็นการไม่มีคนละอย่างละอันจากขั้นที่ไร้ศีลธรรม. 

ความมุ่งหมายของพุทธศาสนาสอนให้มนุษย์มีใจสูง

ถึงขั้นเหนือโลกหรือหลุดพ้นจากเครื่องพัวพันทั้งปวง 

ซึ่งเป็นเหตุให้พุทธศาสนามีระดับสูงกว่าศาสนา

อื่นอันมีความสูงเพียงขั้นศีลธรรม. 

.

ฉะนั้น...

ความปรารถนาในการพรากจิต

ออกมาเสียจากเครื่องห่อหุ้มทั้งปวง 

จึงเป็นความปรารถนาที่บริสุทธิ์

ตามหลักแห่งพุทธศาสนา. 

.

คนทั่วไปอาจขลาดกลัวในการที่จะละความสนใจ

จากพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ 

และบุญกุศลและสิ่งสวยงามอื่น ๆ 

มาสนใจแน่วแน่แต่ในเรื่องภาวะความหมดจด

จากความยึดถือโดยประการทั้งปวงของจิต. 

.

แต่ถ้าเขาจะได้พิจารณาดูให้ถูกตรงจุดที่สำคัญ 

คือที่ตัวจิตเองอย่างถูกต้องถ่องแท้ จนกระทั่งพบว่า…

.

ความทุกข์ทรมานกดทับทั้งหลาย 

ที่กำลังหุ้มรุมอยู่ที่จิตทุกเวลานั้น

มันเนื่องมาจากความยึดถือนั่นเองแล้ว 

.

ก็จะเกิดความแน่ใจหรือความกล้าหาญ 

ในการที่จะเพ่งหาแต่ความออกไปได้ของจิตอย่างเดียว

คือเพ่งหาช่องที่จะเล็ดลอดออกไปเสีย

จากความกลุ้มรุมของสิ่งห่อหุ้มอย่างเดียว.

.

ทั้งนี้โดยความเชื่อความเห็นของตัวเอง ไม่ต้องเชื่อตามพระคัมภีร์

ที่สอนว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ จึงจะเกิดความกล้าที่ถูกต้องแท้จริง

และเป็นความปรารถนาที่บริสุทธิ์จริงๆ. 

.

เมื่อสิ่งต่างๆ ลงรูปกันกับความจริงเช่นนี้ 

ความปล่อยวางก็มีหรือค่อยๆ 

มีขึ้นเองอย่างไม่ชักช้าเฉื่อยชา.

.

สำหรับจิตซึ่งเป็นตัวประธานยืนโรงสำหรับถูกพัวพัน

หรือหลุดพ้นออกไปได้นั้นเล่า เราไม่ขอเอามาเป็นตัวเรา 

เพราะความรู้สึกแจ่มแจ้งยิ่งขึ้นของเราเอง. 

.

อย่างมากที่จะเป็นได้ก็เป็นเพียงให้เป็นสิ่งที่รู้สึกทุกข์

เพราะถูกผูกพัน, หรือรู้สึกสุขเพราะได้รับความปล่อยวาง

เท่านั้นเอง ไม่ใช่ตัวตนของเรา.

.
#พุทธทาสภิกขุ
#ภูเขาแห่งวิถีพุทธธรรม #หน้า_๓๔-๓๕